Αλεπού (Vulpes vulpes indutus)
Ταξινόμηση:Κλάση: Θηλαστικά (Mammalia), Τάξη: Σαρκοφάγα (Carnivora), Οικογένεια: Κανίδες (Canidae), Είδος: Vulpes vulpes indutus.Είναι το μόνο άγριο αρπακτικό θηλαστικό στην Κύπρο. Είναι συγγενικό είδος με τον σκύλο και είναι μεγαλύτερο από την γάτα. Έχει γενικά καστανοκόκκινο ή καστανοκίτρινο τρίχωμα, αλλά υπάρχουν και αλεπούδες με πιο σκουρόχρωμο ή ανοιχτόχρωμο τρίχωμα. Τα αυτιά της αλεπούς είναι μεγάλα, μυτερά και όρθια και το ρύγχος της
είναι σχετικά μυτερό. Η ουρά της είναι φουντωτή και μεγάλη. Έχει μήκος 90-140 εκ. Η ουρά έχει μήκος 32-48 εκ. Προσαρμόζεται εύκολα σε διάφορες συνθήκες και συχνάζει σχεδόν παντού. Προτιμά περιοχές με ποικιλία βιοτόπων π.χ. ανοιχτά λιβάδια κοντά σε δασώδεις περιοχές, πυκνούς θάμνους, βοσκές, μικρούς υγρότοπους. Απαντά επίσης κοντά σε αγροτικές και κατοικημένες περιοχές. Τρέφεται με πολλά είδη ζώων και φυτών και θεωρείται παμφάγο ζώο. Η τροφή του αποτελείται κυρίως από ποντίκια, λαγούς, νεκρά ζώα, σκουπίδια και διάφορα είδη
φρούτων. Τρέφεται και με διάφορα είδη φυτών και πουλιών, με αυγά, με έντομα, με σκουλήκια αλλά και με ερπετά. Προτιμά να κυνήγα είδη τα οποία βρίσκονται σε αφθονία και τα οποία μπορεί να τα συλλαμβάνει εύκολα. Γεννά μια φορά το χρόνο μέσα σε σπηλιές ή άλλες κοιλότητες ή τρύπες που σκάβει στο έδαφος. Οι φωλιές της χαρακτηρίζονται για τις πολλές εισόδους και εξόδους. Ζευγαρώνει κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου και η εγκυμοσύνη της διαρκεί 52-53 περίπου μέρες. Το θηλυκό γέννα
συνήθως 4-8 νεογνά, σπανίως μέχρι και 12, κατά την περίοδο Μαρτίου-Απριλίου. Όταν τα νεογνά γεννηθούν, είναι τυφλά και κουφά και έχουν σοκολατί καφέ τρίχωμα. Ανοίγουν τα μάτια τους σε ηλικία 11-14 ημερών. Απογαλακτίζονται σε περίοδο 6-12 βδομάδων και για τη διατροφή τους φροντίζουν και οι δύο γονείς. Τα νεαρά, μένουν με τους γονείς τους μέχρι το φθινόπωρο, μετά απομακρύνονται σταδιακά, από την περιοχή της φωλιάς και ανεξαρτητοποιούνται. Η αλεπού είναι ενδημικό είδος και τη συναντούμε σε όλο το νησί, σε διάφορα υψόμετρα. Τόσο στην Κύπρο όσο και
άλλες χώρες, θεωρήθηκε επιβλαβές είδος και πολεμήθηκε έντονα. Πολλές επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν ότι έχει πολύ μικρή επίδραση στους πληθυσμούς των θηρεύσιμων ζώων και την πτηνοτροφία, ενώ είναι ωφέλιμο είδος για τη γεωργία αφού συμβάλλει στη μείωση των πληθυσμών των επιβλαβών τρωκτικών και των ακρίδων.
(πηγή κειμένου από Κυνηγετική Επιμόρφωσή ,Β εκδοσή Ταμείο Θήρας-Υπουργείο Εσωτερικών)
